...że Oliver Stone podpisał się pod tym gniotem. Nie wiem, na czyje zamówienie ten film nakręcił, ale aż nie chce mi się wierzyć, że autorowi "JFK" i "Plutonu" chciało się stanąć za kamerą takiej tandetnej opowiastki z gatunku "wdzięczny naród amerykański oddaje hołd swoim bohaterom". Równie dobrze mógł ten film nakręcić jakiś telewizyjny wyrobnik.
Scenariusz (debiutantki notabene) składa się z samych truizmów, podlanych pompatycznymi deklaracjami. Jak usłyszałem żołnierza mówiącego, że urodził się, aby walczyć za swoją ojczyznę i Bóg wysyła go na "misję" ratowania zasypanych, to myślałem, że to żart. Ale niestety w chwilę później ów dzielny marine strzyże się (bo tylko z krótkimi włosami można ratować ludzi!), zakłada mundur i jedzie do Nowego Jorku. Boże! A na koniec jeszcze zostajemy uraczeni informacją, że wrócił do czynnej służby i walczył w Iraku. Oto prawdziwy bohater! O nim samym powinni nakręcić następny film. ;-)
Najbardziej żałosne w tym wszystkim jest to, że główni policjanci niczego faktycznie nie zdziałali. Weszli do budynku i od razu zostali zasypani. Następnie poleżeli pod gruzami, pogadali sobie, powspominali żony, zobaczyli Jezusa ;) i zostali wyciągnięci. I o tym było warto robić film?!
A gdzie kulisy zamachu, wątpliwości związane z zawaleniem się wież (zapadły się do wewnątrz, jak wyburzane budynki po implozji, choć płonęły tylko górne piętra, co nie mogło aż tak osłabić konstrukcji obu wież) czy choćby dramat ludzi uwięzionych powyżej linii ognia? O następstwach "11 września" już nie wspominając. Polityczne reperkusje (ogłoszenie Aktu Patriotycznego sankcjonującego bezprawne działania służb specjalnych, zaostrzenie kontroli społeczeństwa, inwigilacje na masową skalę, aresztowania cudzoziemców, Guantanamo, rozpętanie kolejnych wojen z pseudo-terrorystami itp. itd.) i bardziej przyziemne skutki, jak np. zachorowania na raka tych, którzy nawdychali się toksyn na gruzach WTC, a na których rząd USA się wypiął i nawet nie zwrócił im kosztów leczenia. O tym wszystkim warto by nakręcić filmy. Szkoda, że Oliver Stone zmarnował taki potencjał i wolał wysmażyć historyjkę, która równie dobrze mogła się rozgrywać gdziekolwiek indziej - w kopalni, jaskini czy na dnie kanionu. Wstyd i żenada!